Ayten DURMUŞ, hertaraf.com 15.04.2020

Her eyleminizi ibadet gibi düşünün, Allah’a kulluk budur. Bu bilinç, kişiyi muhsin kılar. Muhsin olursanız Allah yanınızda olur çünkü: ‘Allah muhsinlerle beraberdir.’ (Ankebut 29/69). Allah yanınızda olursa güçlü olursunuz, sırtınız yere gelmez çünkü O sizinledir ve sizinle ‘İşitirim ve görürüm.’ (Taha 20/46) diyerek korkunuzu güvene çevirir, üzerinize rahmetini indirir, sizi inancınızda sabit kılar. Çünkü: ‘Allah, sabit sözle iman edenleri hem dünya hayatında hem de ahirette sapasağlam tutar.’ (İbrahim 14/27). İşte böylece hayatınıza hâkim kıldığınız ilkeler belli olur, hayatınız bu değer ve doğrulara yaslanır.

Siz, ‘sabit söz’ün Sahibini unutmadan yaşadıkça Sözün Sahibini içinizde hissetmeye başlarsınız: ‘Allah kişiyle kalbi arasına girer.’ (Enfal 8/24) denilerek öğretilir bu durum. İşte bu durum sizi güçlendirir çünkü her varlığı Yaratan: ‘Biz ona şah damarınızdan daha yakınız.’ (Kaf 50/16) diyerek size yalnız olmadığınızı hatırlatır.

Bu nasıl titretmez insanı… Bizi…

İşte bu bilgi, her kişiyi kendisine getirebilecek güçte bir haberdir. Gerektiği gibi anlaşıldığında, Rabbinin kendisine şah damarından yakın olduğunu hissedenlerin her eylemleri bu nedenle salih eylem olmaya başlar. Sonra onun hayatı bir salih eylem, bir iyilik döngüsü şeklinde devam eder. Böylece o kişi ‘en iyilerden’ olur.

İyilerin salih amellerinin, dünya hayatında da bir ödülü vardır: ‘İman edip iyi eylemler yapanlar için Allah gönüllerde bir sevgi yaratacaktır.’ (Meryem 19/96). Bu sevginin sebebini çoğu kişi yeterince anlayamaz. Bazıları düşünürler ki böyle bir sevgi için ‘mal, makam, şöhret, güzellik, yakışıklılık’ gerekir. Bu sayılanlar da güzel durumlardır fakat ayetin söz ettiği sevgide bunlar sevgiyi oluşturan etkenlerden değildir. Burada sözü edilen sevginin sebebi olarak ‘salih eylem/iyilik’ belirlenmiştir. Bazen de kişiler sebebini tam bilmeseler de bazı kişileri severler, böyle sevgilerinin nedenini belirleyebilmek çok da mümkün değil denilir. Ancak bu durumlar için şu söylenebilir: Sevgi de somut ve soyut tüm varlıklar gibi yaratılan bir varlıktır.

Bazen şöyle denilebilmektedir: Peki, bazen yanlış kişilerin de sevenleri çok oluyor, bunun sebebi nedir?

Evet, bu söz doğrudur. Bazen insanlar, sevilmeyecek kişileri de sevebiliyorlar. Ancak onlardaki bu sevgi, ‘cismani ve beşeri’ bir sevgidir. Bizim yukarıda söz ettiğimiz ise ‘ruhani ve rahmanî’ bir sevgidir. ‘Cismani ve beşeri sevgi’ azgınlığa, gösterişe, şımarıklığa, taşkınlığa sebep olurken; ‘ruhani ve rahmani sevgi’, huzura ve merhamete temel oluşturarak gerçek mutluluğa sebep olur.

İşte bu nedenle Yüce Yaratıcı, evlilik ilişkisini tanımlarken de güzel evliliklerin tanımında huzuru önceler: ‘Kendileri ile huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de O’nun varlığının delillerindendir. Şüphesiz bunda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır.’ (Rum 30/21). Buradaki tanımı anlayabilirsek ‘Ayet’ sayılan bir evlilik ilişkisi üzerinde düşünmek bile kişiyi heyecanlandırabilir. Yani: Bir evliliğiniz var ve o evlilikteki ‘huzur, sevgi, merhamet’ dolu karı-koca ilişkisini Allah, kendi varlığına delil sayıyor. İnsanı bir ürperti tutabilir. Kişi şöyle diyebilir: Suphanallah! Demek benim eşimle ‘huzur, sevgi, merhamet dolu beraberliğime’, benim Yaratıcım böyle bir anlam vermiş öyle mi? Ne büyük bir mutluluk ve ne kadar büyük bir sorumluluk…

Hâlbuki biz hepimiz, sürekli yanlışlar yapan, sürekli kaçak güreşen, sürekli yan çizen sürekli kendi kazdığı çukurlara düşen insanlarız. Hangi yaşa ulaşırsak o yaşımıza göre yeni yanlışlar yapmaya da devam ediyoruz. Bunların hepsi evlilik hayatımızda da oluyor. Bazen de biz, kendi kendimize bile katlanamıyoruz; sonra bir başkasının/eşimizin bize olan sevgisini kaybetmeden katlanılmaz yanlarımıza katlanmasını bekliyoruz. Bir de bakıyoruz ki meğer o da bizden aynı şeyleri bekliyor. Çıkmaz sokakların karanlıklarında hızla ilerlerken sınırsız bir merhamet bizi teskin ederek çıkışa giden yönü gösteriyor: ‘Onlar sizin için elbisedir, siz de onlar için elbisesiniz.’ (Bakara 2/187). Bir de bakıyoruz ki elbiselerimizde sökükler var. Ne yapalım, olacak, insanız; sökükleri dikmeyi öğrenmemiz gerekiyor. Bakıyoruz ki elbiselerimizde yırtıklar var. Ne yapalım, insanız; yırtıkları yamamayı da öğrenmemiz gerekiyor.

Diğer seçenek nedir?

Diğer seçenek, söküğü var diye kızmak ve daha da sökmek; yırtığı var diye kızmak ve daha da yırtmak, iyice parçalamak. Peki, Müslümanlara yakışan bu mudur? Bizler durumu nasıl ele almalıyız?

Böyle bir durumda önemli olan tek bir şey var: Yırtık bu izzet ve iffet elbisenin neresinde? Önünde mi, arkasında mı? ‘Eğer onun gömleği önden yırtılmışsa’ (Yusuf 12/26) orada gerçekten önemli bir sorun var; üzerinde durulmalı ve bir çözüm yolu aramaya başlanmalı. Ancak; ‘Eğer gömleği arkadan yırtılmışsa’ (Yusuf 12/26) gam değil, onun gömleği yırtılmışsa bile izzeti ve iffeti sağlam kalmıştır.

İnsanlık âlemi uzun zamandır, erdemlerinin pek çoğu gibi doğru sevgileri de kaybetti. Allah’ın verdiği güzel nitelik ve yeteneklerini, bile-isteye yanlışa kullanmayı sürdürüyor. Üstelik insanların çoğu, kendisini üstün kılan aklını, iradesini ve sevgisini de kendi iyiliği için kullanmıyor. Yanlış ve akılsız sevgilerde kavrulan insanlık ise: ‘Allah, aklını kullanmayanları pislik içinde bırakır.’ (Yunus 10/100) denilerek tanımlanıyor. Çünkü mevcut durumuyla insanlık, kendi elleriyle tepesinden aşağı her pisliği aşkla, şevkle dökecek kadar kendisini kaybetmiş durumda. Üstelik zannediyor ki tepesinden aşağı aşkla ve kendi elleriyle döktüğü şey, iyilik ve güzelliktir.

Dünyadaki her insan kendi hayat yolunu eylemleriyle yaparak yaşamaya devam ederken;

Siz şimdi bir de kendi gömleklerinize bakın. Yırtılmışsa neresinden yırtılmış ve neden yırtılmış? Bunu yaparken kendinize merhametli davranın ancak uzun vadede pişman olmamak için sakın ‘Kendinizi temize çıkarmayın.’ (Necm 53/32).