Ayten DURMUŞ, hertaraf.com 31.05.2025
BEN GAZZE’DEN YANAYIM ERNEST!
Güneş battıktan sonraki güneşsiz sıcak havanın ılık ılık yakmayan esintisi keşke yüzümüze vurduğu gibi gönlümüze de vursa. Gökyüzünü kaplayan bulutların yağıp yağmamaktaki kararsızlığı nedeniyle boğucu olmayan bir sıcaklığın bahar mevsimindeki tatlılığı gibidir ağlamak üzere olan bir bebeğin gülümseyişi.
Güneş batarken tüm günden başka olarak yoğun bir telaşa kapılan kuşların bu hızına akıl erdirmek mümkün değil. Neden güneş batarken böyle sağa sola hızlı hızlı dönüp dururlar. Acaba yuvalarını mı arıyorlar? Yoksa son bir telaşla eğer varsa yuvalarında kendilerini bekleyen yavruları için birkaç lokma daha yiyecek mi bulmaya çalışıyorlar? Belki de baharın gelişiyle doğa gibi onlar da içlerindeki hareketi dışa vuruyor. Bahar geldiği için olabilen en güzel yeşillerle süslenen ağaçlar, topraklar ve bunlarda açan çiçekler bana eski bir türküyü hatırlatıyor: ‘Al yeşil giyinmiş leyli leyli yar belli belli’. Bizim kültürümüzde Ernest, yeşil ve kırmızı -ki biz kırmızıya “al” deriz- mutluluğun renkleridir. O yüzden çok sayıda türkümüz de bu renklerden söz edilir. ‘Al yeşil giyinmiş nere gidersin?’, ‘Al yeşil giyinmiş anam geline bakın’, ‘Eskişehir üstünde al yeşil perde’ gibi sayısız türkümüz vardır. Bu renkler sadece türkülere değil, tarihimize de işlemiştir. İki bayrağımız vardır bizim: Biri “al”, diğeri “yeşil”. Al bayrak sevinç zamanlarında dalgalanır. Eskiden düğün başlayınca, “Bayrak kaldırdık” denilirdi. Cuma namazından sonra cemaat düğüne davet edilir, camideki al bayrak alınır, düğün evinin damına dikilir, düğün boyunca da orada kalırdı.
Yeşil bayrağın üzerinde ise “tevhid kelimesi” yazılıdır. Tabi sen soracaksın ‘Tevhid kelimesi ne demek?’ diye. Tevhit kelimesi Ernest ‘Allah’tan başka ilah yoktur’ demektir. Yeşil bayrağımız daha çok savaşlarda açılır. Al bayrağımızdaki hilal de aynı anlamın sembolüdür. O yüzden şairlerimiz ‘Düşmez yere haşa o bizim bayrağımızdır’, (M.C. Kuntay), ‘Bir hilâl uğruna ya Rab ne güneşler batıyor’ (M. Akif) derken onun manevi konumunun yüceliğini anlatırlar. Kimi şairlerimiz de ‘Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü’ (A.N. Asya) diyerek bayrağımızın hayatımızın her alanında olduğunu ortaya koyarlar. Ernest, ben dünyadaki hiçbir milletin, ülkesi ve bayrağı için bizim kadar can verip kan döktüğüne inanmam. O yüzden bizde bayrak, sıradan bir sembol değildir. Ona dokunan, onu alan, -tıpkı Kur’an’ı eline alanın yaptığı gibi- öper, alnına koyar, saygıyla teslim eder. Ama bugün… Bugün bayrağımızın yanında, aynı duygularla elime aldığım bir başka bayrak daha var: Gazze’nin bayrağı. O bayrak, bu kirli çağda onurla direnenlerin, inancını terk etmeyenlerin, özgürlüğe susamış ama zulme boyun eğmeyenlerin bayrağıdır.
Dünya Gazze’nin eğitiminden geçiyor, bu çok acı ve sert bir eğitim Ernest. Zulme ve zalime karşı üzerine ölü toprağı serpilen dünya, Gazze’nin diriltici soluğuyla ya cana geliyor ya da can veriyor. Bugün dünyada artık iki saf var: Gazze’nin yanında olanlar ve karşısında duranlar. Katiller, teröristler, yüzsüzler, arsızlar, soyguncular, işgalciler, soykırımcılar yani küresel kötülüğün her türü Gazze’nin karşısında. Benim yerim belli: Ben Gazze’den yanayım.
Gazze’den yana olmak ne demek biliyor musun Ernest? Sözlü dualarla yetinmemektir. Ekranda çaresiz kadınların, erkeklerin, bebeklerin ölümlerini izlerken “Lütfen dua zinciri oluşturalım” gibi önerilerde bulunmadan hemen harekete geçmektir. Gazze’den yana olmak ‘Gerçek müminler, Allah'a ve Peygamberine inanan, sonra şüphe etmeyen ve Allah yolunda mallarıyla, canlarıyla cihat edenlerdir. İşte sözünde duranlar onlardır.’ (Hucurat 49/15) ayetini hatırlayıp malının yanına canını da koyarak er meydanına yürümektir. Gazze’den yana olmak ‘Allah, kendi yolunda çarpışırken öldüren ve öldürülen müminlerin canlarını ve mallarını, karşılığında cennet vermek üzere satın almıştır. Bu, Allah’ın Tevrat’ta, İncil’de ve Kur’an’da yer almış gerçek bir vaadidir.’ (Tevbe 9/111) müjdesini duyarak bu müjdeye inandığını fiilen göstermektir. Gazze’den yana olmak ‘Size ne oluyor da Allah yolunda ve ‘Rabbimiz! Bizi halkı zalim olan bu yerden kurtar, katından bize bir dost, katından bize bir yardımcı ver’ diye yalvaran güçsüz düşmüş erkekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda savaşmıyorsunuz?’ (Nisa 4/75) ayetinden ilahi yardımın nasıl geleceğini öğreten yöntemi anlayarak eyleme geçmek demektir. Çünkü Gazze’den yana olmak, insanlıktan, özgürlükten, iyilikten, güzellikten yana olmak demektir. Ve bana göre Ernest, Gazze’den yana olmak, bu utanmaz çağda insan kalabilmenin tek yoludur.
- Ernest, söylediklerimin hepsini yazdın mı? -Yazdım. - Ama Ernest, sen buraya son cümle olarak ‘Susmak, konuşmaktan daha zordur çünkü susan daha derin düşünür ancak yazmak hepsinden daha zordur çünkü yazan, kendisi başta olmak üzere herkesle hesaplaşır.’ yazmışsın. Ben böyle bir söz söylemedim ki. – Evet efendim, yazının sonuna bir cümle de ben eklemek istedim. - … o sessizce gülümseyip başını eğdi, bu bir mutluluk gülümsemesi değildi. Eskiler buna ‘tebessüm-i elem’ yani ‘acı gülüş’ derlerdi. (Devam edecek.).
