Ayten DURMUŞ

Karanlık gecelerde beni böyle uykusuz
Koyan nedir ve kimdir, bilecek biri var mı?
Seraplarda koşturup gezindim aç ve susuz
Ağladım gözyaşımı silecek biri var mı?

Yoruldum aşkı satan hilekâr tüccarlardan
İsyanımı göklere salacak biri var mı?
Ömrüme ne sığmışsa emek bile almadan
Bedava satıyorum alacak biri var mı?

Bu çiçeksiz gönüller neden yurt olmuş bana
Sararsam üzüntüden solacak biri var mı?
Ömrümü türkü gibi yazdığımda uğruna
Benim bestelerimi çalacak biri var mı?

Öne düşüp koşarken bütün ıssız yolları
Sormadım gelenlere ‘Yılacak biri var mı?’
Hoyrat eller kırarken tutunduğum dalları
Kaybettiğim Yusuf’u bulacak biri var mı?

İçimin denizinde göremedim en dibi
İncimi bulmak için dalacak biri var mı?
Mısır’dan yol bularak gelen esinti gibi
Yüreğimden gözüme dolacak biri var mı?

Her yolu engebeli dünya adlı bu handa
Sırtımdaki bu dağı alacak biri var mı?
Beynimdeki bu Nuhsuz, bu gemisiz tufanda
Sel gidince geriye kalacak biri var mı?

Aşkını külünk edip yolları düzleyerek   
Aşılmaz dağlarımı delecek biri var mı?
‘Ben senin Ferhat’ınım, bekle beni!’ diyerek
Yardan aşıp yanıma gelecek biri var mı?

Tertemiz aşkla bakıp gözlerimin içine
Hiçbir şey beklemeden gülecek biri var mı?
Kendimle savaşırken ikimizin yerine
En ön safta çarpışıp ölecek biri var mı?

Gözüme aşkla bakıp gülecek biri var mı?