Ayten DURMUŞ

Girdabında saran su çevirir beni boğmaz

Kavrulan yüreğime beklenen rahmet yağmaz

Özlemler içindeyim kaç yıldır neden doğmaz  

Bu karanlık gecenin sabahı yüce Rabbim!

 

İliğimi emmesi yetmez mi kenelerin

Ahı hiç duyulmaz mı inleyen sinelerin

Beni çölde kum eden bu soysuz senelerin 

Sırtımdaki leşinden yoruldum koca Rabbim!

 

Müflis tüccar gibiyim zarar üstüne zarar

Gönül yanar derdime özümü bilen arar

Üzüntüm kara tüle her akşam beni sarar

Irmaklar gibi uzar, uzayan gece Rabbim! 

 

Her geceye yıldızım, gündüze günüm derken

Ne şafaklar ağarttım ay kararıp giderken

Duygularım köpürüp dilim düğümlenirken

Söze nasıl dökülsün saklanan hece Rabbim!

 

Verdim her neyim varsa açgözlüye yetmedi

Belimi kıran yüktü, ‘Yeter!’ dedim gitmedi 

Kaç zamandır ezberden saydım ancak bitmedi

Ne kadar çok tapan var yalancı güce Rabbim!

 

Önderlik vehmederek yularına aldanıp  

Bir deve katarını çeken eşeğe bakıp 

Kadere kahır etmem, sorarım meraklanıp

Neden dev aynasında salınır cüce Rabbim!

 

Yaşam bir yolculukmuş gelenler dönecekmiş 

Ne gerekse ötede buradan gidecekmiş

Yalan denen ne varsa meğer hepsi gerçekmiş

Böyle demedi bize anlatan hoca Rabbim!

 

Adaleti ayakta tutun diye sen derdin

Beni neden tufanda coşan sellere verdin

Kaç kere yargıladın kaç kez çarmıha gerdin

Bıçak bilemek olmaz alınmış öce Rabbim!

 

Dedim: Davam uğruna neyim varsa yol olsun

Alın terim mürekkep yürek terim dil olsun

Tökezleyip düşünce uygun mudur kul olsun 

Bir baldırı çıplağa kaç yıllık ece Rabbim!

 

Sağ yanda uçurumlar sol yanım yalçın kaya

Gözlerim yine hazır önünde ağlamaya

Beni sen kullarından soracak değilsin ya

Senden iyi kim bilir hallerim nice Rabbim!  

 

Senden iyi kim bilir hallerim nice Rabbim!

                                   Hallerim nice Rabbim?