Ayten DURMUŞ

Beni gaflet anımda düştüğüm bu çamurdan

Çekerek çıkarmazsan küserim sana Rabbim!

 

Kaybolduğum bellidir içimin çöllerinde 

Nuh’u bulamaz isem salma tufana Rabbim!

 

Bu karanlık iklimde ben neyin kurbanıyım

Neden yakıldı benim elime kına Rabbim!

 

Gerçeği bulmak için kendimle savaşırken

Çektiğim keskin okum değmesin cana Rabbim!

 

Yalnız sözlerim değil gözlerim de değmesin 

Kırılmış bir gönülden damlayan kana Rabbim!

 

Esen yelden koruyup bin emek büyüttüğüm

Gölgemdeki çiçekler çekmesin dona Rabbim!

 

İçim yanarken bana bilgeler dediler ki: 

‘Göğün direği çatlar ağlarsa ana’ Rabbim!

 

Gönlümdeki isyanlar zincire vurulmuyor

Sen gösterip teskin et nedir bu mana Rabbim!

 

Ruhumu tırmalayan ne kadar sızı varsa 

Karıştırmak istedim giden dumana Rabbim!

 

Çırpınıp duruyorum ayakta tutmak için 

Üzerime çökmesin kurduğum bina Rabbim!

 

Kuruttum gözyaşıyla akan tüm ırmakları 

Ancak ciğerim kanar ağlarsa Tuna Rabbim!

 

Kendi yolunu yapıp gitti bütün öncüler

Onlardan tek emekçi ben kaldım sona Rabbim!

 

Güneşi görmek için yırtarken geceleri

Düşüncem odaklandı doğacak tana Rabbim!

 

Ayaklarımla değil yürüdüm yüreğimle 

Ve hiç kaygılanmadım kendimden yana Rabbim!

 

Yıllarımı yoğurdum katıksız aşkla çünkü 

Bildim amaçsız ömür gider boşuna Rabbim

 

Düşlerimi dolduran umutlarım var ancak

Ben hiç hancı olmadım kurduğun hana Rabbim!

 

Duyarsın her çağrımı bana benden yakınsın

Ta gönülden inandım düşmedim zana Rabbim!

 

Bu yüzden gözlerimi diktim en yücelere

Saldığın talih kuşu başıma kona Rabbim!

 

Umuda eşik olan senin nurdan kapında

Kul olmayı değişmem şöhrete şana Rabbim!

 

Dediler ki az önce: ‘Mutluluk yurdu senin!’

Ağlayan gönül nasıl inansın buna Rabbim!

 

Sözümü altın kılıp süsledin düşlerimi 

Verdiğin her nimeti tamamla bana Rabbim!

 

Verdiğin her nimeti tamamla bana Rabbim!

                                  Tamamla bana Rabbim! (Âmin)