Ayten DURMUŞ

Bulamadım yolumu gönlümün çıkmazında
Yine yolum tıkandı, yeni bir yol aç ya Rab

Yarattığın can verir, ‘var’ kıldığın yok şimdi,  
‘Hep’ dediğin ‘hiç’ olur; nasıl bir şey ‘hiç’ ya Rab

Oktan mızraktan beter, hedef şaşmayan sözler
Battı yine ruhuma sanki sivri haç ya Rab,

Bir rüya görmedim ben, adak da adamadım
Neden benden istenir, kurbanlık bir koç ya Rab

Boynumu büktüm sana her vergimi ödedim
Neden cezam bitmiyor, bu nasıl bir suç ya Rab

Azgın düşmanlarıma ömrümü bedel edip
Ödedim her diyeti, bu ne bitmez öç ya Rab

Dayanağım yok başka sığınağım sen iken
Yetmez mi eşkıyaya ödediğim baç ya Rab

Yüreğim arşındayken ben ayakaltındayım
Neden tükenmez bilmem, zalimdeki güç ya Rab

Günün iki ucunda, yılın dört mevsiminde
İçimde döner neden bitmeyen bu göç ya Rab

Bir sevdanın uğruna ateşlerle sınandım
Soyumun yüreğine ulaşmasın Haç ya Rab

Enginlere sığamam, huzursuz gözüm, gönlüm
Midemi doyururum, ruhum hala aç ya Rab

Söylemeden bilirsin, yangın yeridir içim
Acı da yüreğime serin sular saç ya Rab

Sen söyle ben bu göğün yıldızı değil miyim?
Neden soyluluk taslar karşımda bu piç ya Rab

Bir Zümrüdüanka’yım, kanatlarım tutsaktır
Kırıp zincirlerimi bana de ki: ‘Uç!’ ya Rab!

Buyruğundaki göğe talih kuşu salınca
Kulların arasından ben kulunu seç ya Rab

Ülkesiz bir eceyim, mülkünden pay isterim
Güç versin başım üzre koyacağın taç ya Rab…