Hüznü vardır elbet Rabbi olanın
‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’
Tökezlersen: ‘Korkma, ben varım!’ demem
‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’
Derim ki: Allah var, sarıl hayata
Dikil zulme karşı, dikil bir daha
Her karanlık gece mecbur sabaha
‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’
‘Ben prensim.’ diyen çirkin kurbağa
Güllerin arasında girerse bağa
Bir kere yüz verme umutsuzluğa
‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’
Olmamışsa sana kör kuyu vaha
Gönlün yönelmesin asla eyvaha
Hiç unutma, söyle, aşkla bir daha
‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’
Madem var eden O, niçin zulmetsin
O ister her zaman kuluna yetsin
Hayat her insana şunu öğretsin:
‘Güldüren de O’dur, ağlatan da O!’ (Necm:43)
