Herkes duramaz tek başına ayakta

Dedin ki: Ben beni bildim bileli duruyorum

Fikir veriyor bana, sorduğum, sormadığım

Karşıdan pek mi şaşkın görünüyorum?

Hâlbuki bilen bilir, yolumda gidiyorum

Dahası ne kâğıt helva ne elma şekeri istiyorum

Anla artık beni ey sırlarını sinesinde taşıyan.

 

Sen bu dünyada bir yerlerde olsan

Ben, bir helâk geçidinin tam ortasında

Yeter bana. Avunabilirim karşılaşmak umuduyla

Açar belki senelerdir hiç açmayan menekşe.

Gönlüm çiçeği okşarken, aldatılsam, kullanılsam

Üzülür müyüm? Evet, biraz

Ama pişman olmam.

 

Bakışları kirletilmiş bu çağdaş Gomore’de

Sevgi linç edilip, şefkat asıldıktan sonra

Varsın taş üstünde taş kalmasın.

Kalpleri haşyetten titremeden el açanlar

Kime, neden yöneldiklerini biliyorlar mı?

Aynalar anlatsa eskiden gösterdiklerini

Kızaracak bir yüz bulabilir miyim acaba?

 

Yedibeyzasız baltalar kıramıyor putları

Toplamıyor şaşkınları şirkin vadilerinden

Ruhun makamı beden, bedenin dünya

Geldin, gitmeden gördüklerin say ki bir rüya

Gözünü aç gör, kapa gör; hangisi gerçek

Sen git artık bana ninni söyleme

Uyurum kendim. Bu gece de elbet bitecek.

 

Kendini karanlıkta benim gibi görmedin

Ey kendine zalim olan uykusuz çiçek

Bu cenabet şehirleri hangi tufan arıtır

Yaş dökmeden ağla, sözsüz şarkılar söyle

Okşanırken bencilliği, kölesine tapanların

Bir şey kalsın ortada, tek bir şey ayan-beyan

Nerede:‘Perde açılsa yakinim artamaz.’buyuran.

Dürülür zaman, toplanır gerçek, saklanır yalan

‘Emre itaatsizdir.’ yazmış, bu oyuncak tanrılar

Yazmadığım okunmuş, demediğim dinlenmiş

Saman kâğıtta sicilim, ben okurken ağladı.

Beni anlamadılar: ‘La’ dedim, ‘illa’ dedim

Doğruya ‘Doğru’ dedim, gerçeğe ‘Peki’ dedim

Başı göğe ermedi, âlemin omzunda yükselenin.

 

Akrebin emzirdiği sinelerin ardında

Özgürlük ilan eden köleyken gönül

Kemal tutar zevalinin elinden

Dediler: Haddini aşan zıddına döner.

Uyan ve kalk, dön istediğin yere

Bütün yollar inerek ya da çıkarak gidilir

Uzaklarda ne ararsan özünde bekletilir.

 

Kendisi olmak nedir, kendisi olmamak ne

Zafer nedir en çirkin bakışa göre

Ne fısıldıyor kulaklara ibnüzzaman

Varlığı rahmet olan bir el sarsa da yaraları

Nasıl unutulur çekilen acılar

Olgunluk zirvesine merdiven de olmamışsa

Üstelik sen de yoksan orada

 

Bir müstear ad ardına saklasam da kendimi

Bilen bilir, duyan anlar ki benim

Yıllar surete tapanların aşkını öldürürken

Göster yardan değil, candan nasıl geçilir

Bilirsin, ben de subaşında vurulmadım,

Evet. Ölüm de bir ödüldür, yaşayana verilen

Evet. Vakit var hayallere eğer ölmediysen.